Dit zit zeker niet in een verlaten hoekje ergens in mijn hoofd.
Dit onderwerp is vrijwel altijd op de voorgrond aanwezig en komt naar buiten zodra die trigger begint. Wat die trigger is?
Zo na het weekend.. “Zucht, alweer maandag…”
Op de vraag hoe het op je werk was: “Nee, het was niet leuk.”
Waarom ga je niet iets doen wat je leuk vindt! “Ik zou wel willen maar…”
Hoe gaat het met solliciteren? “Zoveel brieven geschreven, zoveel afwijzingen, ik stop ermee.”
Je was vijf. Je zat in een kring op school, weet je nog wie je juf of meester was? Hij of zij stelde je een vraag. Het antwoord dat je gaf liep verder als een soort rode draad door je basisschoolperiode heen. Dit antwoord noteerde je trouw in elk vriendenboekje die je onder je neus geschoven kreeg. .
“Wat wil je worden als je later groot bent?”
Ik heb het hier over het werk doen wat je leuk vindt. Waar je blij van wordt. Waar je goed in bent. Wat maakt dat je (bijna) elke ochtend uit bed springt omdat je denkt “Yihaa, ik mag weer!”. Waar je vol passie over kan vertellen tegen je vriend(in), je naasten, iedereen eigenlijk… Doe jij eigenlijk wat je leuk vindt?
“If you do what you love, you’ll never have to work a day in your life.”
Denk los van de grenzen. Los van de mogelijkheden. Los van de onmogelijkheden. Los van het praktische, van je verplichtingen, los van wat je omgeving zou vinden, los van je eerder gemaakte keuzes, los van alles: denk in termen van JIJ. Wat vind je het allerleukste om te doen? Waar ben je goed in? Waar krijg je energie van?
Wees eerlijk tegenover jezelf. Want ook al kun je alle bovenstaande vragen beantwoorden, de stap die je dient te zetten om het te realiseren is voor menig mens te groot. Want ja, wat als…
Ik mijn vaste contract verruil voor het onzekere, wat als het misgaat?
Ik mijn hypotheek niet meer kan betalen?
Ik mijn kinderen niet meer kan onderhouden?
Ik solliciteer, maar ze me niet willen hebben?
Ik niet goed genoeg ben?
Ik mijn proeftijd niet doorkom?
Waar een wil is, is een weg. Serieus. Waar geen wil is, is een reden. Of een excuus.
Wat als het wel lukt? Wat als je die training gaat doen of die opleiding gaat volgen om te komen waar je wil zijn, en het lukt?
Wat als ze je aannemen om wie je bent?
Wat als er van die 100 brieven één positief bericht terugkomt?
Wat als die klik er is met het bedrijf en je mag blijven?
Wat als je na 6 maanden ineens een vast contract hebt?
Wat als je blij opstaat elke ochtend?
Wat als je met mooie verhalen vol energie thuiskomt over je werkdag?
Wat als JIJ degene bent die vol passie verhalen vertelt aan de mensen om je heen?
“What if I fall? Oh but my darling… What if you fly?”
Blijf niet zoeken naar excuses. Dit is jouw leven en naast al de rollen die jij in je leven vervult: vriend(in), zoon/dochter, werkgever/werknemer, moeder/vader, tante/oom, ben je ook nog steeds een mens. Jij had ooit een eigen idee hoe je leven eruit zou zien op de leeftijd die je nu hebt. Sta je daar nu? Onze dromen zijn groots en mooi, but when reality kicks in.. Wees realistisch, maak een plan. Maak het concreet en begin met een eerste stap.
Je wordt er zelf een blijer mens van, en wellicht inspireer je ook anderen. Leef asjeblieft het leven wat je altijd voor ogen hebt gehad. Je hebt maar één leven, better make the most out of it.. Ben je er nog niet uit wat je wil doen? Doe dan in ieder geval dingen die je blij maken. Al is het maar voor nu.
Pinky promise?
babidesi.wordpress.com 
Pingback: Hi! | Babette schrijft