Ik heb een perfect leven. Althans, het schijnt dat dat zo lijkt.
“Jij weet wat je wilt in het leven: met je schrijven, je handlettering, alle sporten die je doet en je werk – alles wat jij voor ogen hebt dat probeer je – en het lukt ook altijd. Jij hebt zoveel geluk!”
Bovenstaande uitspraak heb ik vooral het afgelopen jaar heel vaak gehoord. Eerlijk gezegd weet ik ook niet zo goed of ik hier blij op moet reageren of niet. Ik vind het woordje geluk heel erg misplaatst. Ik ben gaan nadenken waar dit vandaan komt. Ik denk dat het met mijn positiviteit te maken heeft en mijn deel-gedrag op social media. Ik zal nooit de schone schijn ophouden en verkondigen dat ik het perfecte leven leef, maar ik zal ook nooit blijven hangen in de negativiteit die (net als bij jullie) soms een rol speelt in mijn leven. Ik zit ertussenin. Ik ben een voorstander van oplossingsgericht denken en ben dan ook die akelige vriendin die – nadat ik naar je verhaal geluisterd heb – met 100 redenen komt waarom het allemaal goed komt. En hoe alles wat je nu meemaakt een soort leerproces is. Niet omdat ik vind dat ik dit moet zeggen, maar omdat ik dit ook echt zo voel. Alles wat ik nu heb in mijn leven, daar heb ik hard voor moeten werken – en als dat geluk heet, dan klopt het.
Ik geloof dat wie goed doet, goed ontmoet.
Ik geloof dat oprecht luisteren naar iemands verhaal mij heel veel kan leren.
Ik geloof dat je pas écht een goed advies kan geven als je iemands verhaal kent.
Ik geloof dat je (de meeste) situaties kunt veranderen door je houding t.o.v. de situatie te veranderen.
Ik geloof dat geluk niet de juiste benaming is, maar dat dit gebeurt omdat ik nooit stop met hard werken, dromen en risico’s nemen voor dingen die tellen.
Daar ging “ieder huisje..” over, de blog die ik schreef ik 2014. Ieder huisje heeft zijn kruisje. Ook ik. Iemand verliezen, teleurstellingen in het leven, relatieproblemen – ik heb dit allemaal meegemaakt. Net als velen. Op dat moment is het zoals het is en doet het onwijs veel zeer. Maar blijven hangen in wat er niet goed gaat, daar is nog nooit iemand blijer van geworden. Dat is de reden dat ik ervoor kies om positief te zijn. Toen Tim en ik in 2014 ons beide afvroegen (na vijf jaar samenzijn) of we nog met elkaar verder wilden – hadden we beide kniezend in een hoekje kunnen duiken en wachten tot het overging. Dit was iets wat we met zijn tweeën op moesten lossen – wat heeft de wereld eraan om dit te weten? Relatieproblemen en andere teleurstellingen of verdriet-veroorzakers hebben miljoenen mensen, dagelijks. Iedereen is een keer aan de beurt. En ik geloof erin dat je groeit als mens – maar ook als stel, door niet bij de eerste slag of stoot de handdoek in de ring te gooien. Ik geloof ook dat je niet altijd hoeft te doen alsof alles goed is, als dat het niet is. Maar ik geloof ook dat door de focus te verleggen van wat je niet hebt, naar wat je wel hebt – je echt sprongen maakt.
Mijn leven is niet meer wat het geweest is. Ik zie achteraf in dat ik in Almere (waar ik tot mijn 21e gewoond heb) nooit mijn draai heb kunnen vinden. Amersfoort liet mij mezelf zijn. Het fijne, creatieve sfeertje dat hier hangt heeft mijn persoonlijkheid doen bloeien. Eerlijkheid, openheid en creativiteit – dat maakt mij tot wie ik ben. Maar geloof me, ik ben vanaf mijn 18e op zoek geweest naar wie ik was, wat ik wilde, wat ik het liefste deed en wat ik het meest belangrijk vond in mijn leven. Ik ben hier pas sinds 2 á 3 jaar echt uit, het was een rollercoaster met ups (Tim, afstuderen, veel nieuwe vrienden, mooie ba(a)n(en) en downs (verliezen, vriendschappen die kapot zijn gegaan, en tegenslagen) – maar ik had het voor geen goud willen missen. Alles wat je investeert, krijg je terug.
Ik ben afgestudeerd, zelfs met een 8 op vakken waarvan ik niet wist dat ik ze überhaupt ooit zou halen.
Tim is na ruim 6,5 jaar nog steeds mijn allerliefste vriendje en allerbeste vriend, soulmate en luisterend oor. Wat wij hebben is magisch – één blik en we weten wat de ander denkt.
Ik heb twee banen (waar ik zekerheid had) verlaten voor een baan waar ik een zes maanden contract zou krijgen, puur omdat deze baan (waar ik dus nu werk) mij helemaal het einde leek. Het was een gok, want nadat Tim en ik samen hadden besloten dat hij zijn baan op zou zeggen, was ik de enige met inkomsten. Ik had ervoor kunnen kiezen om voor zekerheid te gaan- maar dat heb ik niet gedaan. Ik wilde gaan voor wat mij blij maakt.
JE MOET KIEZEN? KIES DAN VOOR GELUK. ALTIJD.
Ik heb tot op de dag van vandaag nog steeds geen spijt van deze keuze omdat mijn baan (met deze functie en dit team) mij blijer maakt dan dat een andere baan ooit had kunnen doen. Beter nieuws nog… Mijn contract loopt in maart af – en ik mag blijven.
Wat ik eigenlijk wil zeggen met dit verhaal is dat je nooit moet kijken naar wat een ander heeft – en jij niet. En ik bedoel dit positief. Je weet namelijk enerzijds niet wat de ander heeft moeten doorstaan (achter de schermen) om hier te komen – anderzijds leer je gewoon heel veel over jezelf als je gewoon leeft en je focust op jezelf. Benijd een ander niet, laat je hooguit inspireren. Soms moet je hierin een sprongetje wagen – soms red je het, en soms niet. En welke keuzes je ook moet maken op jouw weg naar het leven wat je wilt, kies voor geluk – altijd.
Either you win some, or you learn some.
Wat ik nog wel even kwijt wil is dit: mocht jij je aangesproken voelen met mijn allereerste zin van deze blog – mijn reactie op deze uitspraak is niet negatief. Het feit dat mensen denken dat mijn leven perfect is en dat de keuzes die ik maak altijd goed uit lijken te pakken, dat heeft mij aan het denken gezet en daarom schrijf ik. Dus dank daarvoor.
Wil je naast woorden ook beeld bij mij en mijn verhalen? Volg mij dan op Instagram (@babetteschrijft), via deze link!
babidesi.wordpress.com 