Meest spannende week van je leven… HEH?
Ja, dat is nogal een forse uitspraak, toch voel ik het zo. Deze week vinden er namelijk twee dingen plaats die mijn leven op positieve wijze kunnen veranderen.
De afgelopen tijd (lees: vijf maanden) stond vooral in het teken van de studie. Zoals de meesten van jullie weten studeer ik Facility Management en heb ik van november ’14 tot april ’15 bij ArrangeGroup mijn scriptie geschreven. Het leek mij wel spannend en uitdagend om zelf een model te ontwikkelen, die zij kunnen gebruiken om relaties te adviseren bij een passend werkplekconcept. Na vijf maanden ploeteren, ups & downs was het deze week dan eindelijk zover.
Voordat ik verder ga, is een kleine toelichting onder de noemers ups & downs wel op zijn plaats:
UPS
blij, schrijven gaat vanzelf, inspiratie voor tien, meest geweldige mensen mogen interviewen (meer dan 25), het idee voor een model wat op een doordeweekse dinsdag gewoon in mijn hoofd is ontstaan en binnen tien minuten uitgewerkt was.DOWNS
structuur zoek, vastlopen, motivatie weg, stress, tijdsdruk, janken, geen tijd om hard te lopen, wel tijd maken om in pyjama op de bank series te kijken omdat ik mijn scriptie niet meer kon zien, horen, ruiken of voelen.
Mijn coach vanuit de HU belde mij afgelopen donderdag: “Babette, ik zal gelijk met de deur in huis vallen: ik heb goed nieuws!” Het nieuws? Mijn scriptie is beoordeeld en voldoet aan de eisen: wat betekent dat ik mag verdedigen. Een cijfer noemen ze nooit in dit gesprek, omdat de verdediging hier nog invloed op uit kan oefenen. Maar mijn scriptie is voldoende en het moet gek lopen wil mijn presentatie een onvoldoende worden. Ik vind presenteren namelijk het einde (super, maar dan ook SUPER leuk. En nee, dat is geen sarcasme). Ik mag dus verdedigen (en presenteren). En nu mag jij raden wanneer. Juist, aankomende week.
Ik heb hier nog een kleine kanttekening over scripties in het algemeen. Je hoort medestudenten, afgestudeerden, docenten en de werkende mens die ooit gestudeerd heeft vaak het volgende zeggen:
“Er komt een moment in je scriptie dat niks lukt. Je bent het overzicht kwijt, je ziet het even niet meer. Je wil eigenlijk alleen maar janken, op vakantie, leuke dingen doen: zolang het maar niks met je scriptie te maken heeft. Maar, laat me je gerust stellen. Zo’n moment heeft iedereen die afstudeert en het komt altijd goed. Het heeft z’n ups & downs en is gewoon onwijs leerzaam.”
Ook al geloof ik niet in one-size-fits-all, ik zweer het: bovenstaand stukje tekst is vrijwel toepasbaar op elke studerende ziel. Wat heb ik een geweldige tijd gehad bij ArrangeGroup (AG): het bedrijf, de mensen, de interesses, ideeën, hulp-factor, de sfeer. Maar daarnaast was het ook echt wel een zware periode. Ik wilde perse een scriptie schrijven over een onderwerp dat nog niet uitgekauwd was. Iets wat misschien wel onderzocht is, maar nog niet verder is uitgewerkt. Ik wilde iets anders, iets nieuws: vandaar ook mijn idee om zelf een model te ontwikkelen. Mijn gevoel bij dit model ontwikkelen heeft meerdere stadia gekend. Ik licht dit toe aan de hand van een willekeurig geïnteresseerde (wg), de maand waarin het plaatsvond en mijn enthousiasme en vrolijke ik (evi) op dat moment.
Stadium 1, maand 1:
wg: “Zo zo, zelf een nog niet bestaand model ontwikkelen op zo’n breed vlak als werkplekconcepten, toe maar! Pittig hoor.”
evi: *Pittig? Super leuk juist! Ik vind werkplekconcepten interessant omdat je met meerdere aspecten te maken hebt. Het wordt ingezet om bedrijfsdoelstellingen te behalen, maar dient tegelijkertijd de eindgebruikers te voorzien in de aanwezige behoefte. En vergeet daarbij verandermanagement niet: gedrag speelt een grote rol in zo’n traject: het moet passen, het moet werken, het moet voorzien in de behoeftes: en dat allemaal met hopelijk zo min mogelijk weerstand.*
Babette’s blijheid op schaal van 1 – 10: 9.
Stadium 2, maand 2
wg: “Zo zo, er is behoorlijk wat te vinden hè over dit onderwerp, fijn, zoveel informatie! Kun je lekker allemaal gebruiken voor je model, als input zeg maar.”
evi: *Ja, zoveel info is echt fijn! Joh, wat is er veel over te vinden! Heeeerlijk. Boeken, vaktijdschriften, scripties, onderzoeken, interviews, congressen, beurzen.. Ik ben alleen maar in de weer: vooral de interviews vind ik leuk. De rest niet zo.*
Babette’s blijheid op schaal van 1 – 10: 8.
Stadium 3, maand 2
wg: “Leuk, zo’n model ontwikkelen. Maar er bestaat al het een en ander he? Heb je al een idee?
evi: *nee. ik. heb. geen. idee. Ik heb ZOVEEL informatie: ik weet gewoon niet waar ik het zoeken moet.
Ken je het Nederlandse spreekwoordenboek? Als je nu zoekt op “ziet-door-de-bomen-het-bos-niet-meer”? Ja doe maar? Wat staat er áchter dat spreekwoord? JUIST. MIJN NAAM.
Ik heb (te) veel informatie. Ik vind vrijwel alles belangrijk. Ik ben een flapuit. Schrijven gaat mij makkelijk af. Structuur niet. Alles staat door elkaar heen, er is geen rode draad. Ik moet gaan schrappen. Schrappen? Ja schrappen. Schrappen uit alle informatie die ik belangrijk vind, HOE DAN?
Je kan tegen een ouder toch ook niet zeggen “joh, kies je favoriete kind – die ander moet je schrappen.”
Blijheid op schaal van 1 – 10? Doe maar een 3. Stress, overzicht is weg. En toe aan vakantie. Maak van evi (enthousiaste en vrolijke ik) maar nmevi (niet meer zo enthousiaste en vrolijke ik). Waarom wilde ik ook alweer een model ontwikkelen?
Stadium 4, maand 3
Vakantie, zo gezegd zo gedaan. Ik heb geen verstand van aura’s, maar ik had het idee dat mijn donkere aura invloed had op alles. Zo boekte we een vakantie naar het altijd zonnige Canarische Eiland: Tenerife. Nou, lieve lezers. Ik zal het jullie vertellen: DE ZON WAS DAAR NIET. Maar: lekker was het wel.
Blijheid: een 6,5. Mede verzorgd door de mooie omgeving daar, de lekkere tapas, hier en daar een hardloopje langs het (zwarte) strand.
Stadium 5, maand 4
wg: “hoe bevalt dat nou, zo’n grote zoektocht naar structuur?”
evi: *ik heb geen tijd om te kletsen, ik moet STUDEREN!*
Blijheid: 6. Motivatie: 10. Doorzettingsvermogen: 12. Sociaal leven: -10. Vorm van het model: BEKEND!
Stadium 6, maand 5
wg: “hoe gaat het? nog maar een paar weken hé?”
evi: *ja goed! ik ga het halen!*
Make-up: geen. Haar: in knot op hoofd. Slaap: tekort. Sociaal leven: nog steeds -10. Vorm en inhoud scriptie: LEKKER BEZIGGG. Blijheid: 8.
Nu deze stadia voorbij zijn, blik ik terug en hadden “ze” gelijk. Afstuderen is iets met ups & downs, onwijs leerzaam en keihard werken. Mijn scriptie is, zoals ik al beschreef, met een voldoende beoordeeld – anders mag ik niet verdedigen. Ik ga er vanuit dat mijn verdediging ook met een voldoende wordt beoordeeld: wat zou betekenen dat ik afgestudeerd ben.
Neh. Toch niet.
Er is namelijk dat ene tentamen. Zo’n tentamen dat ik zó leuk vind, dat ik er al twee jaar over doe om hem te halen. Ik moet eerlijk bekennen: ik ben nooit de pitbull geweest bij dit tentamen. Zo van tanden erin en niet meer loslaten. Ik was meer de chihuahua: gewoon heel hard wegrennen zodra het een beetje eng of moeilijk wordt. Er was namelijk altijd wel iets anders..
“Ik heb daarnaast nog een tentamen wat leuker is, waarvoor ik 12 hoofdstukken moet leren – dus dat heeft echt even voorrang.”
“Ik ben druk met stage lopen (toen nog bij ISS) en mijn eindverslag moet in dezelfde tijd ingeleverd worden!”
“Ja, ik heb nou eenmaal een talenknobbel. En een talenknobbel en financiële knobbel gaan niet samen: daarom heb ik hem nog niet.”
Tot nu. Nu is er niks anders meer: als ik volgende week (8 april) hoor dat ik mijn verdediging heb gehaald betekent dit dat er nog één obstakel tussen mij en mijn Bachelor Degree instaat: een economisch tentamen. De afgelopen maand heb ik gek genoeg beide weten te combineren. Vanaf begin maart zette ik de eindsprint in voor mijn scriptie (die ik 27 maart in moest leveren) en ben ik begonnen met de voorbereidingen voor het tentamen (die ik 7 april heb, aanstaande). Gek genoeg had ik deze week een vreemd moment. Zo vreemd dat ik even aan mijn voorhoofd heb gevoeld of ik geen koorts had. Ook al staat dit nu zwart op wit, ik ga het toch met jullie delen:
Ik was deze week, net zoals de afgelopen weken, van ’s ochtends vroeg (9:00) tot ’s avonds laat (0.00) de tentamenstof aan het bestuderen: casussen maken, definities leren, etc. Toen ineens het onwennige gevoel mij bekroop: ikvindditleuk.
WAT? Ik vind dit leuk. Dit. Economie. Het lukt. Ik snap het. Ik vind het leuk! Ik vind het leuk?! Ja. Gek hé?
Wanneer je ergens goed in bent, is het vaak ook leuk(er). Dat heb ik dus nu. Ik had nooit gedacht dat ik dit zou zeggen: maar menige opdracht en casus snap ik gewoon. En dan heb ik het over: masterbudgetten, exploitatierekeningen, balans opmaken, budget-, efficiency- en prijsverschillen uitrekenen, contributiemarges berekenen, make or buy beslissingen maken, de ABC methode en nog meer van dit soort economische taferelen.
Dus…
1.Op 8 april verdedigen, en daarmee mijn scriptie punten binnen halen;
2. Op 7 april het tentamen, die ik nodig heb omdat ik anders niet kan afstuderen.
Na 8 april heb ik als het goed is weer een (sociaal) leven. Oh ja… en mijn diploma!
Wish me luck!
babidesi.wordpress.com 