Ieder huisje..

“Heeft zijn kruisje.” fluisteren ze.

Nog een weekje, dan is die eerste zoen precies vijf jaar geleden – vijf jaar verkering.
Vijf jaar, niet altijd makkelijk. Vijf jaar waarin een hoop veranderd is.

Ik van werk naar studie.
Jij van baan, naar baan-loos, naar baan.
Vrienden gevonden, ex-vrienden gelaten.
Familie verloren, familie hervonden.

Veel praten, soms zwijgen.

Voelen en wegstoppen. 
Pieken en genieten.
Dalen, blijven praten.
Blijven zoeken en ontwikkelen.

Waar we ook zijn: we doen het samen. Klote of niet klote, voelen of zeggen, praten of luisteren. Dal of piek: samen. Daarom kies jij na vijf jaar nog steeds voor mij en ben ik, na vijf jaar, weer opnieuw verliefd op jou.

Verliefd als op die ene zaterdag, in Oktober ’09.