Een nieuw liefje.

Ik vind je leuk, sinds eh. Ja, nu toch wel twee weekjes. Je kan ook wel zeggen dat het weer dik aan is tussen ons.
Ik zeg weer, omdat we vroeger toch ook wel al close waren. Al liep het vroeger wel wat stroefjes tussen ons. Je maakte overal vlekken op: mijn lievelingshirtjes, mouwen.. Niets bleef onbesmet.
Je smaakte ook raar, zo’n typische, chemische smaak. Normaal drinken kon ook niet meer – en barpersoneel vond jou altijd uiterst vervelend. Altijd extra schrobben en de glazen minimaal 3 keer door de spoel wanneer jij even langswipte. En dan soms, wanneer het nog niet lukte: de glazen maar met de hand wassen. Ja, ik steunde je door dik en dun, zelfs in barre tijden.

Je liet je sporen na. Je viel op. Maar je was ook lastig. Nu soms nog wel eens hoor. Die nare bijsmaak ben je inmiddels verloren, je smaakt nu fris. Zo zie je er ook uit trouwens. Niet meer zoals vroeger: toen was je al verlept na een uurtje… Nee, nu kan ik uren met jou door één deur. En ik kan weer normaal drinken met jou, je sporen achterlaten doe je niet meer.

Wel vergt het hier en daar nog steeds wat aanpassingen. Ik moet minimaal 10 minuten eerder opstaan wil ik jou in proportie krijgen voordat we de deur uit gaan. Normaal m’n neus snuiten? Neh, dan zit je overal. Net zoals ‘even’ m’n tandenpoetsen, poetsen binnen de lijntjes voor gevorderden: niet voor mij dus. Ik laat jou aan de kant staan, en poets voortaan eerst mijn tanden. En ohja, ik kan m’n lieve vriendje niet eens meer normaal kussen – dan zou hij als een travestiet over straat lopen.

Maar liefje, dat heb ik ervoor over hoor, zo nu en dan. Want sinds kort hebben we elkaar weer hervonden: ik vind je weer helemaal hip. Voor zolang het duurt. Maar niet altijd: stijlvol naar het werk, ja. Avondje stappen, ja. Maar op m’n vrije avonden en pyjama-dagen laat ik je lekker links liggen.

Zie je morgenochtend, uurtje of 7:00?

Liefs,
Babi.

PS. Je maakt m’n lippen wel sexy, en mijn tanden witter dan wit. Bedankt, Vampire no. 6.